دانش‌آموزان قبل از هر چیز برای موفق شدن در فعالیت و تحصیل باید با بازخورد گرفتن خودشان را محک بزنند. همه چیز از تصویرسازی دانش‌آموزان درباره موفقیت یا عدم موفقیت آغاز می‌شود. متناسب با نوع فعالیت‌هایی که کودک در حال انجام آن است، نتیجه‌ای نهایی از دید خودش و شما قابل تصور است.
اگرچه با نگاهی مثبت گرایانه می‌توان کودکان را به ترسیم موفقیت‌ها در ذهن عادت داد که این باعث تلاش و انگیزه مضاعف برای رسیدن به موفقیت می‌شود، اما در مواردی نیز این تصویرسازی در شرایطی که او خود را ناموفق می‌پندارد پررنگ‌تر می‌شود.
کودکان باید ابتدا یاد بگیرند که می‌توانند با ایجاد تناسب میان فعالیت خود و عملکردی که در آن مهارت دارند، نتایج خوب و موفقی پیش‌بینی کنند و بعد، در صورت نامطلوب بودن نتایج، به جای کم انگیزه شدن، به دنبال راه‌حل باشند. رسیدن به این تغییر محوری و خاص یعنی ساختن یک نقطه‌ی قوت همیشگی.
کودکان باید این بازخورد را از رفتار شما دریافت کنند که تلاش آنها بیشتر از نتیجه نهایی برای شما ارزشمند است و تلاش است که سازنده نتیجه خواهد بود.
گاهی عوامل محرکی مثل سخت بودن تکالیف، ضعف در انجام آنها، خاطره ناخوشایند از انجام یک فعالیت، سبک آموزشی نادرست و عواملی از این دست باعث می‌شود تا علاوه بر مسئله تصویر ذهنی، در حین اجرای فعالیت‌ها نیز با عوامل کاهنده انگیزه مواجه شویم.
باید دانش‌آموزان در گام اول نسبت به هر کدام از این موارد نوعی حساسیت در خود احساس کنند تا از کنار آنها بی‌تفاوت عبور نکنند و برای هر کدام از آنها، به کمک شما، به دنبال راه‌حل باشند. در گام دوم باید احساس رضایت و اطمینان شما را از فعالیت‌هایشان دریافت کنند.
کودکان باید این بازخورد را از رفتار شما دریافت کنند که تلاش آنها بیشتر از نتیجه نهایی برای شما ارزشمند است و تلاش است که سازنده نتیجه خواهد بود. جوایز تشویقی، هر اندازه که کوچک باشند، به عنوان یک عنصر محرک، که نشان‌دهنده رضایتمندی شماست، می‌توانند برای کودکان پیام‌آور اهمیت تلاش کردن بیشتر باشند.